Η πάθηση από την οποία κινδυνεύουν τα ταλαιπωρημένα από το κρύο πόδια (trench foot, δηλαδή το πόδι των χαρακωμάτων) αναπτύσσεται όταν τα πόδια εκτίθενται στο κρύο και την υγρασία για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που επηρεάζει και τραυματίζει το δέρμα. Η πάθηση αυτή πήρε το όνομά της στα αγγλικά κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918), όταν περίπου 75.000 Βρετανοί και 2.000 Αμερικανοί στρατιώτες την εμφάνισαν έπειτα από μεγάλες χρονικές περιόδους που πέρασαν στα κρύα και υγρά χαρακώματα στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Πρόκειται για μια πάθηση που οδηγεί σε βλάβη στους ιστούς του δέρματος και προκαλείται από την παρατεταμένη έκθεση σε κρύες και υγρές συνθήκες, ενώ επίσης προκαλεί πρήξιμο, πόνο και αισθητηριακές διαταραχές στα πόδια. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία, τα νεύρα, το δέρμα, ακόμα και στους μύες των ποδιών.
Ενώ τα συμπτώματα τείνουν να μοιάζουν με τα γνωστά σε όλους μας κρυοπαγήματα, στην περίπτωση του “Trench foot” που συζητάμε, η βασική διαφορά είναι πως το δέρμα δεν παγώνει (γι’ αυτό εξάλλου είναι γνωστή και ως ‘τραυματισμός χωρίς ψύξη’). Τα άτομα που πάσχουν από αυτή την πάθηση σήμερα δεν βιώνουν το ίδιο επίπεδο απώλειας ιστού και δέρματος με τους στρατιώτες που την ανέπτυξαν κατά τη διάρκεια των πολέμων, καθώς πια πρόκειται για μια κατάσταση που μπορεί να προληφθεί.
Τα συμπτώματα της πάθησης των ταλαιπωρημένων από το κρύο ποδιών μπορεί να περιλαμβάνουν:
Μόλις το πάσχον πόδι ζεσταθεί, παρατηρείται αλλαγή στο χρώμα του δέρματος του ποδιού από λευκό σε κόκκινο ενώ ο πόνος είναι αρκετά οξύς. Επίσης, μπορεί να σχηματιστούν μεγάλες φουσκάλες, που οδηγούν σε πτώση μεγάλων κομματιών δέρματος και ιστού από το τραυματισμένο πόδι.
Στάδιο 1 – το στάδιο του τραυματισμού: Η ροή του αίματος είναι περιορισμένη με αποτέλεσμα το δέρμα του ποδιού να είναι κρύο και να υπάρχει έντονο μούδιασμα. Το πόδι κοκκινίζει απλώς και σε αυτή τη φάση δεν υπάρχει καθόλου πόνος.
Στάδιο 2 – αμέσως μετά τον τραυματισμό: Μόλις το άκρο ζεσταθεί, αλλάζει χρώμα και μελανιάζει έντονα, ενώ παραμένει κρύο και μουδιασμένο. Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει ήπιο πρήξιμο.
Στάδιο 3 – υπεραιμική φάση: Η διάρκεια της φάσης αυτής μπορεί να διαρκέσει από 2 εβδομάδες έως και 3 μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το πάσχον πόδι γίνεται ζεστό και κόκκινο και το δέρμα ξηρό. Υπάρχει οξύς πόνος και σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθούν φουσκάλες.
Στάδιο 4 – μετα-υπεραιμική φάση: Το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκέσει για την υπόλοιπη ζωή του ατόμου που πάσχει, με τα πόδια του να παρουσιάζουν αυξημένη ευαισθησία στο κρύο, ενώ ο οξύς πόνος θυμίζει τρύπημα με βελόνες. Σπανιότερα εμφανίζεται στην πληγείσα περιοχή κάποιο μόνιμο έλκος.
Η πάθηση αυτή προκύπτει από έκθεση των ποδιών σε θερμοκρασίες μεταξύ 0°C και 15°C κατά τις οποίες το κρύο περιορίζει τη ροή του αίματος, ενώ ο κίνδυνος αυξάνεται εάν τα πόδια είναι συνέχεια βρεγμένα. Κάποιοι μπορεί να αναπτύξουν συμπτώματα μετά από μόλις μία ώρα έκθεσης σε αυτές τις συνθήκες, ενώ σε άλλους, τα συμπτώματα μπορεί να μην εμφανιστούν έως και μία εβδομάδα μετά. Η σοβαρότητα του τραυματισμού αυτού (αφού στην ουσία για τραυματισμό πρόκειται) εξαρτάται από το βαθμό του κρύου και της την υγρασίας του ιστού, αλλά και από το χρονικό διάστημα κατά το οποίο το άτομο εκτέθηκε σε συνθήκες κρύου και υγρασίας.
Επαγγελματίες στρατιωτικοί και επαγγελματίες ψαράδες, αλλά και άστεγοι είναι οι πιο επιρρεπείς στην πάθηση, με μελέτες να δείχνουν πως άτομα αφρικανικής καταγωγής και εθνότητας είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν την πάθηση από τους Καυκάσιους.
Ακόμη και η υποψία της πάθησης, δηλαδή ακόμα κι αν τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έκδηλα, θα πρέπει να μας κινητοποιήσει άμεσα στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας. Οι επαγγελματίες υγείας και οι ποδολόγοι είναι αυτοί που θα εξετάσουν το πάσχον άκρο, θα κάνουν τη διάγνωση και θα αποφασίσουν το στάδιο της πάθησης.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος που έχει εκθέσει τα άκρα του σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες είναι ασφαλώς να απομακρυνθεί από το κρύο και υγρό περιβάλλον και να ζεστάνει σταδιακά και αργά τα πόδια του. Η γρήγορη θέρμανση μπορεί να επιδεινώσει τη βλάβη.
Μερικές χρήσιμες συμβουλές για την προστασία των ποδιών αν η έκθεση στο κρύο είναι συχνή:
Σε σοβαρότερες περιπτώσεις ή στην περίπτωση έξαρσης της πάθησης τα άτομα που πάσχουν έχουν δυσκολία στο περπάτημα από το οίδημα, τον πόνο και τις φουσκάλες. Θα πρέπει λοιπόν να αποφεύγουν το περπάτημα, ενώ το να σηκώνουν τα πόδια τους σε ένα ψηλότερο σημείο όταν ξεκουράζονται βοηθάει στη μείωση του οιδήματος. Τα κατάλληλα και εξειδικευμένα προϊόντα για τα πόδια, θα συμβάλουν σίγουρα στην ανακούφιση και την θεραπεία.
Η ενυδάτωση του οργανισμού, η καλή διατροφή και ο κατάλληλος προστατευτικός ρουχισμός είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την πρόληψη της συγκεκριμένης πάθησης.
Είναι πολύ σημαντικό όταν ετοιμάζεσαι για υπαίθριες δραστηριότητες να ακολουθείς μερικές συμβουλές που θα προστατεύσουν τα πόδια σου από το κρύο. Ακολούθησέ τες και όλα θα πάνε καλά!
Έχετε ερωτήσεις;
Blog
podia
podiaΣημεία πώλησης
Με 300+ σημεία πώλησης σε ολόκληρη τη χώρα, τα προϊόντα μας βρίσκονται πάντα λίγα βήματα μακριά σας!
